ทุกเดือนธันวาคมที่ฝนโปรยลงหน้าหนาวมันทำให้ฉันรู้สึกยิ่งสั่น ยิ่งทวีคูณความหนาวฝนหนาวเทลงมากระทบนัยต์ตาฉันและเสียงข้างในก็ร้องออกมา ว่าฉันคิดถึงเธออยากจะยิ้มข้างเธออีกซักครั้งแล้วนั่งฟังเพลงนี้ด้วยกันให้เธอได้รับได้รู้ว่าไม่มีใครๆจะสำคัญไปกว่านี้และในทุกๆเช้าที่ฉันลืมตา ตื่นขึ้นมาเพื่อพบวันใหม่เธอคือเสียงหัวใจในชีวิตฉัน ในความนึกคิดอยู่ทุกๆวันแต่วันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันต้องรออีกนานแค่ไหนและวันเวลาที่เราจะได้พบกันจะมาถึงเมื่อไหร่ต้องทำยังไง อยากให้เธอได้เข้าใจการรอคอยมันนานเกินทนไหวถึงแม้ฉันจะท้อกับการรอคอยเธอตรงนี้แต่ยังคงมีความหวังเท่าที่ฉันยังหายใจและไม่ว่านานเพียงใด บอกได้เลยเต็มใจเพราะฉันรู้ว่าเธอมีค่ามากเพียงใดอยากหัวเราะข้างเธอเหมือนวันนั้นที่ฉันร้องเพลงให้เธอฟังให้เธอได้รับได้รู้ว่าไม่มีใครๆจะสำคัญไปกว่านี้และในทุกๆเช้าที่ฉันลืมตา ตื่นขึ้นมาเพื่อพบวันใหม่อยากจะเห็นหน้าเธอในวันฟ้าสางคือความทรงจำที่ฉันต้องการแต่วันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันต้องรออีกนานแค่ไหนและวันเวลาที่เราจะได้พบกันจะมาถึงเมื่อไหร่ต้องทำยังไง อยากให้เธอได้เข้าใจการรอคอยมันนานเกินทนไหวถึงแม้ฉันจะท้อกับการรอคอยเธอตรงนี้แต่ยังคงมีความหวังเท่าที่ฉันยังหายใจและไม่ว่านานเพียงใด บอกได้เลยเต็มใจเพราะฉันรู้ว่าเธอมีค่ามากเพียงใดแต่วันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันต้องรออีกนานแค่ไหนและวันเวลาที่เราจะได้พบกันจะมาถึงเมื่อไหร่ต้องทำยังไง อยากให้เธอได้เข้าใจว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหนถึงแม้ฉันจะท้อกับการรอคอยเธอตรงนี้แต่ยังคงมีความหวังเท่าที่ฉันยังหายใจและไม่ว่านานเพียงใด บอกได้เลยเต็มใจเพราะฉันรู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหนทุกเดือนธันวาคมที่ฝนโปรยลงหน้าหนาวมันทำให้ฉันรู้สึกยิ่งสั่น ก็เพราะฉันคิดถึงเธอ